Indrukwekkend adieu: “Waaróm deze dwaze daad?"

De Pompgebouwen in het Brunssumse Schutterspark waren donderdagmorgen het toneel voor een zeer indrukwekkende en druk bezochte herdenkingsdienst. Centraal stond de vorige week vermoorde Gianna (14). Vele tranen vloeiden, terwijl op de achtergrond nog altijd vooral die ene grote vraag onbeantwoord is gebleven. 

Het was vele tientallen uren nadat zij vorige week op dinsdagavond in haar eigen vertrouwde omgeving bruut uit het leven werd gerukt door Heerlenaar Leon B. met een vuurwapen. Op deze koude donderdagmorgen werd het lichaam van de dode tiener even voor elven in een met bloemstukken en teksten versierde kist in een rouwauto door een lange erehaag gereden. 

"Mama, kan Gianna ons nu zien?"

Een prachtig eerbetoon voor Gianna die geen schijn van kans had gehad op die fatale avond aan de Koolhofstraat. Ineens blies zij haar laatste adem uit, voor altijd bleef de Brunssumse daarmee veertien jaar. “Mama, zou Gianna nu kunnen zien dat er zoveel mensen hier zijn om aan haar te denken?”, fluisterde een meisje tegen haar moeder, terwijl de kist in het stapvoets rijdende voertuig aan haar en vele honderden andere bezoekers voorbij trok.

Een echt antwoord kwam er echter niet op die vraag. Even verderop in de Pompgebouwen was het vlak voor de strak georganiseerde uitvaartplechtigheid annex herdenkingsdienst een plaatsje zoeken voor de vele medelevenden, waaronder wethouder Hugo Janssen van de gemeente Brunssum. Massaal werd er meegeleefd en verdriet gedeeld met elkaar. 

Foto op beeldscherm

Plots verscheen er op een groot beeldscherm een mooie foto van de vermoorde Gianna. Grote ogen keken stralend de zaal in, op haar t-shirt stond met grote letters ‘amore’ geschreven. Muziek klonk uit de boxen. Al deze emoties zorgden voor enige consternatie want een tienerbezoeker ging van zijn stokje. Reden voor enige paniek. 

Toegesnelde medewerkers van het Rode Kruis ontfermden zich over hem. Buiten werd de jongen in een stabiele zijligging gelegd. De impact van Gianna’s dood en bijbehorend afscheid was niet geheel onverwacht groot. Even na kwart over elf nam de uitvaartverzorger als voorganger van de dienst het woord achter de microfoon. 

Onwetendheid

De moeder van Gianna en de stiefvader, die vorige week dinsdag eveneens werd neergeschoten en in verband met zijn verwondingen de afscheidsdienst op een brancard volgde, werden welkom geheten. Evenals de vader van het doodgeschoten meisje en zijn partner. Iedereen, waaronder ook vele kleine kinderen, luisterde aandachtig naar de woorden die door de ruimte klonken. 

“Waaróm moest dit gebeuren? Waarom deze dwaze daad? Gianna, jullie slaapmutsje. Zoveel vragen waarop nog steeds geen antwoorden zijn.” Een constatering die zorgde voor nog meer snikkende en zuchtende mensen. De wanhoop, verbijstering en woede was van hun gezichten af te lezen, zo ook bij de vele aanwezige medeleerlingen van het Emmacollege in Heerlen. 

Wat was deze klap onder andere voor hen groot geweest. Nooit meer Gianna in hun klaslokaal, nooit meer Gianna lachend op het schoolplein. Dat besef was op deze donderdagmorgen in het Schutterspark nog maar eens keihard binnengekomen. Op 10 januari zal dit nog een vervolg krijgen tijdens een stille tocht voor ‘hun’ Gianna.