Gerechtshof oordeelde keihard over handelswijze Miriam A. in kwestie Floor en Mees

Het gerechtshof in Den Bosch blijkt in de langslepende kwestie rond de jarenlang verdwenen Floor en Mees Werres (toen 11 en 7 jaar oud) uit Wijnandsrade in een eerder stadium keihard te hebben geoordeeld over de handelswijze van moeder Miriam A. Dat staat uitgebreid beschreven in een uitspraak, in bezit van ZO-NWS, van het hof in december 2014.

Het gerechtshof spreekt zich in dit arrest uit over het hoger beroep dat Miriam A., op dat moment in de winter van 2014 al samen met Floor en Mees spoorloos van de aardbodem verdwenen, aangespannen heeft tegen een eerdere beslissing van de rechtbank om haar kinderen onder toezicht te stellen van de Raad voor de Kinderbescherming.

‘De moeder maakt de uitvoering van de ondertoezichtstelling op dit moment onmogelijk maakt vanwege het feit dat zij met de kinderen ondergedoken is op een niet te traceren locatie in Duitsland. Volgens de raad is er bij de kinderen een zeer negatief vaderbeeld ontstaan, terwijl de kinderen zich tijdens het eerste raadsonderzoek in 2013 nog onbevangen en vrij gedroegen. De vader dient een kans te krijgen, hetgeen door de moeder feitelijk onmogelijk wordt gemaakt’, zo schrijft het gerechtshof in het bovengenoemde arrest.  

Door de rechtbank werd op 29 oktober 2013 een begeleide omgangsregeling opgelegd tussen vader Xander en de kinderen Floor en Mees met een verwijzing naar de Mutsaersstichting. Het gerechtshof schrijft hierover: Deze begeleide omgangsregeling is echter niet van de grond gekomen omdat de kinderen, volgens de moeder, door een medewerker van de Mutsaersstichting zijn getraumatiseerd in het kennismakingsgesprek omdat de mogelijkheid van contact met de vader ter sprake kwam. De kinderen lieten zich sindsdien zeer ongenuanceerd en negatief uit over de vader, aldus het hof.

'Hetgeen opmerkelijk is te achten omdat het laatste feitelijke contact tussen de vader en de kinderen in juni 2008 heeft plaatsgevonden. Het hof is van oordeel dat het feitelijk verdwijnen van de vader uit hun leven en de houding die de kinderen thans innemen tegenover de vader, met als gevolg vervreemding, een ernstige ontwikkelingsbedreiging voor hen inhoudt.'

Het hof verwijt Miriam A. In het arrest onder andere ‘een zeer zorgelijke houding’ in deze kwestie. ‘De moeder lijkt geen besef te hebben van de gevolgen van het ontbreken van elk contact met de vader en het negatieve beeld dat inmiddels ten aanzien van de vader is ontstaan voor de ontwikkeling van de kinderen en zij wekt de indruk dat zij alles in werking zal stellen om de vader buiten het leven van de kinderen te houden. Verder is gebleken dat de kinderen niet meer naar school zijn gegaan sinds de start van het nieuwe schooljaar 2014-2015.’

Volgens het gerechtshof kwam de grootmoeder van de kinderen wekelijks naar school om huiswerk en opdrachten voor Floor en Mees op te halen omdat er volgens de moeder en de grootmoeder sprake was van ‘legaal schoolverzuim en dat de angst voor een uithuisplaatsing de reden is dat zij zich in deze situatie bevinden’. 

Het hof oordeelt in de bovengenoemde uitspraak vernietigend over deze handelswijze. ‘Het hof overweegt dat de moeder de kinderen, door hen niet naar school te laten gaan, onttrekt aan het onderhouden van sociale contacten met leeftijdsgenoten en dat zij de kinderen hierdoor in een uitzonderingspositie plaatst, terwijl daarvoor – naar het oordeel van het hof – geen enkele aanleiding is. Het hof acht alleen deze feiten al op zichzelf genomen voldoende zorgwekkend om de twee kinderen onder toezicht te stellen, waarbij het hof opmerkt dat de moeder eigenhandig een situatie creëert die de ontwikkelingsbedreiging van de kinderen in stand houdt en doet toenemen.' Het gerechtshof beschrijft toentertijd verder ook de rol van Bureau Jeugdzorg in Limburg, die in het arrest ‘de stichting’ wordt genoemd, in deze kwestie. 

'De moeder geeft de gezinsvoogden geen toestemming om contact te leggen met de kinderen en alle contacten tussen de moeder en de stichting verlopen via de grootmoeder, zodat de stichting er niet in slaagt om uitvoering aan de opdracht van de rechtbank te geven. Het hof concludeert dat de moeder de uitvoering van de taken van de gezinsvoogden frustreert door de kinderen te onttrekken aan het toezicht van de stichting die zij niet in staat stelt zelfstandig en vanuit de eigen verantwoordelijkheid te beoordelen hoe het met de kinderen gaat en onder welke omstandigheden zij leven.’

Het gerechtshof concludeert in het vonnis verder ‘dat de moeder er blijk van heeft gegeven niet in het belang van de kinderen te denken en handelen en acht dan ook professionele hulp van de stichting binnen het kader van de ondertoezichtstelling noodzakelijk’. ‘Op grond van het voorgaande is het hof van oordeel dat sprake is van een dermate zorgwekkende situatie die het uitspreken van een ondertoezichtstelling rechtvaardigt’, aldus het gerechtshof in de uitspraak. 

Ten tijde hiervan was Miriam A. al samen met Floor en Mees met de noorderzon vertrokken. Vader Xander deed aangifte van vermissing en politie en justitie probeerden alles om het verdwenen drietal te vinden. Miriam A. werd uiteindelijk uit het ouderlijk gezag gezet en in 2016 vaardigde justitie in Limburg een internationaal opsporings- en arrestatiebevel uit tegen haar vanwege kinderontvoering. Bureau Jeugdzorg Limburg, dat na de vechtscheiding de voogdij over de kinderen heeft, schakelde zelfs nog privé-detective Ben Zuidema in om A. samen met Floor en Mees te vinden, maar dit bleek zonder enig resultaat. Miriam A. en Floor en Mees bleven jarenlang onvindbaar.  

Daar kwam op maandag 4 januari dit jaar plotseling verandering toen het al jaren verdwenen drietal werd teruggevonden in een huis in het Oostenrijkse Lizelfelden. Miriam A. overleed op 5 januari in het ziekenhuis van Innsbruck en is inmiddels begraven. Sindsdien is er, wederom, een juridisch getouwtrek ontstaan over wat er met Floor en Mees (nu 17 en 13 jaar) moet gaan gebeuren. Dat is tot op heden nog altijd onduidelijk. Bureau Jeugdzorg Limburg sprak eerder tegenover deze omroep over "een complexe zaak".