Jos Brech in laatste woord: Ik heb antwoorden niet op vragen ouders Nicky

De zeven procesdagen in de geruchtmakende zaak Nicky Verstappen in de rechtbank van Maastricht zitten erop. Jos Brech uit Simpelveld, verdacht van het ontvoeren, seksueel misbruiken en doden van de tiener uit Heibloem, had vrijdag het laatste woord tijdens de slotdag.

“Het was in 1998 een mooie dag. Maar hoeveel pech kun je hebben dat je iemand vindt die dood is. Toen duidelijk werd dat ik een lichaam zag liggen heb ik gelukkig niet getwijfeld om in actie te komen. Ik ging er zo snel mogelijk naartoe en heb zijn lichaamsfuncties gecontroleerd."

“,Ondanks alles wat me sinds 1998 tot nu overkomt, ik heb geen enkele spijt dat ik dat gedaan heb", zei een soms geëmotioneerde Brech. “Wel heb ik spijt dat ik het laat gemeld heb. Veel te laat. Pas afgelopen week."

“Toen ik naast het lichaam van Nicky zat bekroop me een angst dat ik bekeken werd. Ik moest weg daar, maar wat doe je dan verder? Ik heb niets gedaan en dat is erg spijtig."

“In 1985 kwam de politie thuis. Ik was er nog niet en hoorde dat de politie was geweest. Ik kon mezelf melden. Toen had ik wel de moed.... De woorden van de rechercheur in 1985: ‘Wat er ook gebeurt met een kind, we zullen je altijd vinden’, zijn me altijd bijgebleven."

Brech vervolgde: “Toen hij Nicky vond, had hij de moed niet meer. Na jaren kwam de overtuiging dat de angst misschien wel gerechtvaardigd is. Ik heb jaren rondgelopen met dat geheim."

“Ik heb mijn verklaring afgelegd. Hoe dan ook, live, op papier of video, de verklaring kwam er. Heeft het de antwoorden kunnen geven op de vragen van de moeder: Was hij bang, heeft hij om ons geroepen, had hij pijn? Ik heb die antwoorden niet."

“Heeft de verklaring iets gedaan bij de familie? De familie wil een veroordeling, ze willen een dader, en die zit hier volgens de familie. Dat ben ik. Heeft het iets gedaan bij het OM? Het doet er niet toe, volgens het OM."

“Wat heeft het mij opgeleverd? Enkel opluchting. Ik ben mijn geheim kwijt. Het is aan de rechtbank, u beslist hoe mijn leven er verder uit gaat zien." Hij snikt hoorbaar. ,,Ik hoop op een wijs besluit.”

De uitspraak in deze zaak is op 20 november.