Gaby Schloesser had na Spelen moeite met Nederlandse directheid

Handboogschieter Gaby Schloesser heeft op de Olympische Spelen in Parijs niet het beoogde succes behaald, maar wil het woord ‘teleurstelling’ niet direct in de mond nemen. Samen met haar echtgenoot en tevens topsporter Mike Schloesser blikt ze vanuit Parijs terug op de gespeelde wedstrijden.

“We gingen al niet met de beste vorm richting de Olympische Spelen. Desondanks was de chemie binnen ons team wél erg goed, dus dat gaf ons vertrouwen. Toch waren de andere teams in bloedvorm, waardoor we er wel echt moesten staan. Samen met Quinty Roeffen en Laura van der Winkel hebben we het goed gedaan en zelfs bijna brons behaald. Daar mogen we erg trots op zijn. We hadden een vrij nieuw en jong team. De andere teams hadden veel meer ervaring. Dus teleurgesteld over onze inzet en hoe we het hebben gedaan ben ik absoluut niet. Maar een bronzen medaille mislopen geeft toch een raar gevoel”, vertelt Gaby vanuit haar hotelkamer aan ZO-NWS.

Mexico
De tegenstander hielp voor Gaby niet echt om het gevoel enigszins te relativeren. Gabriela Bayardo is haar oorspronkelijke meisjesnaam en ze vindt haar roots in Mexico. Laat dat toevallig de tegenstander zijn waar ze het met haar team tegenop moest nemen. "Het was mentaal best moeilijk om van Mexico te verliezen. Ik was best bang om tegen hun te spelen, omdat het ook een beetje ongemakkelijk was. Tijdens de mars probeerde ik de tegenstander ook niet aan te kijken. Ik heb mijn focus ook gewoon kunnen houden. Je wilt die wedstrijd gewoon winnen. Het is zuur dat het niet is gelukt."

Op individueel vlak was Schloesser na één wedstrijd al uitgespeeld. Ze verloor met 6-2 in sets van de voor eigen publiek spelende Lisa Barbelin. "Lisa was een half jaar geleden nog de nummer 1 van de wereld. Zij kende een matige kwalificatie, waardoor ik haar al snel in het toernooi tegenkwam. Ik heb al een paar keer tegen haar geschoten, maar helaas nog nooit gewonnen. Natuurlijk wil dat niet zeggen dat ik nu niet van haar kan winnen, want in een mixtoernooi is het mij wel eens gelukt. Tijdens deze wedstrijd waren de eerste twee rondes van mij erg ondermaats. Daarna ging het wel iets beter, maar zij speelde sterker dan ik."

Echtgenoot Mike Schloesser
Tijdens de Olympische Spelen in Tokio was Mike Schloesser niet aanwezig, maar ditmaal heeft hij voor de nodige steun gezorgd. Een unieke belevenis voor de actieve handboogschutter. “Het was heel spannend om het vanaf de tribune mee te maken. Ik ben hier ook echt als toerist en zonder boog naartoe gekomen. In al die jaren dat ik topsporter ben heb ik mijn boog nog nooit tien dagen aan één stuk laten staan. Mentaal wel even lekker. En al helemaal fijn dat ik mij volledig kon focussen op Gaby”, vertelt Mike. Gaby vult aan: "Mijn teamgenoten hebben hem zelfs gehoord op de tribune. Ik heb het zelf niet helemaal meegekregen, maar hij heeft mij genoeg aangemoedigd. Ik heb hem wel zien zitten tussen alle supporters. In het publiek zag ik namelijk een oranje stipje zitten. En dat was Mike", vertelt Gaby lachend.

Veel energie gekost
Voor Schloesser verliepen deze Spelen niet zonder enige slag of stoot. Na haar zilveren medaille in Tokio waren de verwachtingen namelijk hoger. “Dat geeft toch stress met zich mee. Deze spelen hebben best veel energie gekost en ik ben momenteel ook best moe. Ik heb dat gevoel wel aan de kant proberen te zetten, maar ik was niet helemaal comfortabel en dat gaf wel wat stress." Toch hebben ze samen genoten van Parijs, het Team NL huis, de entourage rondom de Olympische Spelen en de support vanaf de tribune. "Ik heb Parijs nog nooit zo schoon gezien", zegt Mike meteen. "De berichtjes die ik gekregen heb en de support die je ontvangt tijdens en na een wedstrijd zijn ook prachtig", aldus Gaby.

Los Angeles 2028
Over vier jaar zijn de volgende Olympische Spelen in Los Angeles, maar Gaby doet nog geen uitspraken of ze wederom Nederland zal vertegenwoordigen. "Ik kan daar echt nog niets over zeggen. Mensen vragen mij dat wel, maar ik heb echt geen idee. Misschien gebeurt er morgen wel iets met mij, dan kan ik het al vergeten. Er zijn ook andere toernooien dan de Olympische Spelen, daar moet ik mij ook gewoon op focussen. Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje respectloos om meteen na mijn verloren wedstrijd te vragen of ik nu ga stoppen. Mensen willen soms voor jou praten en dat vind ik raar. Ik heb nu in ieder geval niet het gevoel om de boog neer te leggen. Je kan deze sport nog doen tot je vijftigste. Als mijn lichaam nog wil, ga ik door. En of daar nog een vierde Olympische Spelen aan vast wordt geplakt, weet ik echt niet."